நானும் நீயும் இடைவெளியுடன்
நடையைத் தொடர,
நாம் அருந்தி வைத்த தேநீர்க் கோப்பைகள் ஏனோ,
உரசியபடியே நிற்கின்றன...இன்னும்!!!
================================================
என்னை வழியனுப்புகையில்
உன் கண்ணீர்த் துளிகளுக்குப் பிறகு கிடைக்கும்
அழுத்தமான இரு முத்தங்களுக்காகவே
அடிக்கடி ஊருக்குப் போகத் தோன்றுகிறது!
எண்ணங்கள்
Posted by
ஸ்ரீவி சிவா
புதன், ஆகஸ்ட் 23, 2006
3 comments:
simply superbbbbbbbbbbbbbbbbbbb...
ம்ம்ம்...காதல் பாடாய் படுத்துது போலும்! நல்ல கவிதை, வாழ்த்துக்கள்
no words to tell..... please continue.....
கருத்துரையிடுக