துரத்தும் உன் நினைவுகள்

ரசனைகள் மாறும் கால ஓட்டத்தின்
ஒரு திருப்பத்தில் உனைப் பார்த்து
பயந்து நின்றிருந்தேன்...
எனக்கு உன்னைப் பிடித்துத் தொலைந்து விடுமோ என்றெண்ணி!

இப்போது நீ நீங்கிப் போய் விடினும், உன் நினைவுகள்
அருகிலுள்ள நீர்வீழ்ச்சியின் பேரிரைச்சலைப் போல்
மனதின் ஒரமாய் இரைந்து கொண்டிருக்கிறது.

மறக்க நினைத்தாலும் உன் நினைவுகளை கிளறி விடச்
சின்னச் சின்ன விஷயங்கள் போதுமானதாய் இருக்கின்றன...
உனைப் போல் கூந்தல் வாசத்துடன் கடந்து செல்லும் பெண்கள்,
பெளர்ணமி ஒளியில் நாம் வாசித்த பாரதியார் கவிதைகள்,
சில சமயம் மின்சாரம் துண்டிக்கப்பட்ட இரவு கூட!!!

உன் நினைவுகளைக் கரைக்க எத்தனித்து,
ஒரு மழை பெய்யும் பின்னிரவில்
சாலையில் இறங்கி நடக்கிறேன்.

முயற்சியில் தோல்வியுற்று, யாருமற்ற ஒரு
பெருவெளியில் ஓடி மறைகிறேன்...
முன்பை விட அடர்ந்து போன உன் நினைவுகளுடன்!